Το είχε γράψει με
αφορμή το Θέατρο η Γαλλίδα σκηνοθέτις Αριάν Μνουσκίν.
Έβαλα τη λέξη Θεός στη
θέση της λέξης Θέατρο και το πρόσθεσα στην προσευχή μου.
Εσείς, φίλοι μου,
προσθέστε αυτό που αγαπάτε….
''Βοήθεια! Θεέ, βοήθησέ
με!
Κοιμάμαι. Ξύπνησέ με.
Είμαι χαμένη μέσα στο
σκοτάδι, οδήγησέ με, τουλάχιστον κοντά σ’ ένα κερί.
Είμαι οκνηρή, κάνε με να ντρέπομαι.
Είμαι οκνηρή, κάνε με να ντρέπομαι.
Είμαι κουρασμένη,
ανέβασέ με.
Είμαι αδιάφορη,
τσαλάκωσέ μου την εικόνα.
Φοβάμαι, δώσε μου
κουράγιο.
Είμαι αδαής, εκπαίδευσέ
με.
Είμαι απάνθρωπη,
εξανθρώπισέ με…
Είμαι δεσποτική και
σκληρή, πολέμησέ με.
Είμαι σχολαστική,
γελοιοποίησέ με.
Είμαι χυδαία, εξύψωσέ
με…
Έχω ξεχάσει, ξεκίνησέ
μου την μνήμη.
Αισθάνομαι γριά και
άχρηστη, κάνε να σκιρτήσει η παιδικότητα.
Είμαι άχαρη, δώσε μου τη
μουσική.
Είμαι θλιμμένη, ψάξε τη
χαρά…
Είμαι άστατη, όπλισέ με
με φρόνηση.
Είμαι αδύναμη, άναψε τη
φιλία.
Είμαι τυφλή, φέρε μου
όλα τα φώτα.
Είμαι υποταγμένη στην
ασχήμια, κάνε να με κατακτήσει η ομορφιά.''
''Παίρνω την ζωή όπως έρχεται.''
Μάρη Ι. Τσαμακίδου - Παπαποστόλου
Μάρη Ι. Τσαμακίδου - Παπαποστόλου
