Το ρουμάνι των ξύλινων σταυρών

ΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑΝΝΗ ΤΣΑΜΑΚΙΔΗ

Σαν όχι ξένοι τάχατες να ήταν

σαν τάχατες να ήταν αδερφοί

τέλος εδώ ν’ αγαπηθούν βαλθήκαν

Αμερικάνοι, Ρώσοι, Γερμανοί…

Τους εχωρίζαν πάντα οι πατρίδες,

η λαιμαργία τους για κάθε τι,

του φθόνου τους οι φαρμακεύτρες φείδες

κι’ ακόμα οι κυβερνήτες κι’ οι σοφοί.

Δίπλα ο ένας απ’ τον άλλο εδώ κοιμάται

κι’ οι ίδιοι ψηλά τους, δάσος ξύλινοι σταυροί

και τώρα πέστε Σεις, εάν τολμάτε,

πως όλοι αυτοί δεν ήταν αδερφοί!...