Κώστας Κλάββας

Έλληνας συνθέτης, ενορχηστρωτής και διευθυντής ορχήστρας, που διακρίθηκε στον τομέα της λεγόμενης ελαφράς μουσικής. Ένας από τους βασικούς πρωτεργάτες και διαμορφωτές της αίγλης του παλαιού φεστιβάλ τραγουδιού της Θεσσαλονίκης.

Ο Κώστας Κλάββας γεννήθηκε στον Πειραιά στις 22 Δεκεμβρίου 1934. Παππούς του ήταν ο πρωτοψάλτης και δάσκαλος της βυζαντινής μουσικής Κωνσταντίνος Κλάββας (1852-1917). Σπούδασε πιάνο και θεωρητικά στο Εθνικό Ωδείο (1945-1953) και σύνθεση με τον Γ. Α. Παπαϊωάννου στο Ελληνικό Ωδείο (1962-1966). Παράλληλα, φοίτησε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (1952-1956).

Το 1954 πρωτοεμφανίστηκε στη μουσική ως πιανίστας ορχήστρας. Το 1959 διηύθυνε για πρώτη φορά την Ορχήστρα Ποικίλης Μουσικής του ΕΙΡ και την ίδια χρονιά έγραψε το πρώτο του τραγούδι με τίτλο Ένα γράμμα, με τη Ζωή Κουρούκλη. Τη δεκαετία του '60 συνέθεσε μουσική για το κινηματογράφο και το θέατρο. Παράλληλα με την ελαφρά μουσική, εργάσθηκε και στον τομέα της σοβαρής μουσικής, με συνθέσεις για μικρά και μεγάλα μουσικά σύνολα.

Το 1960 ανέλαβε τη διεύθυνση της Ορχήστρας Ελαφράς Μουσικής του ΕΙΡ και πλούτισε το ρεπερτόριό της με έξοχες, όσο και ευρηματικές ενορχηστρώσεις. Το 1961 συμμετείχε στην ίδρυση της Ελληνικής Μουσικής Εταιρείας, που δημιούργησε το Φεστιβάλ Ελαφρού Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης (1962). Τον επόμενο χρόνο τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο για το τραγούδι του Πέταξε ένα πουλί, που ερμήνευσαν ο Γιάννης Βογιατζής και η Νινή Ζαχά.

Παράλληλα, ενορχήστρωσε και διηύθυνε πολλά δημοφιλή τραγούδια άλλων συνθετών, που βραβεύτηκαν στα Φεστιβάλ Τραγουδιού Αθηνών και Θεσσαλονίκης (Ήλιε μου γιε της χαραυγής του Γιώργου Κουρουπού, Αδέλφια μου αλήτες πουλιά του Τόλη Βοσκόπουλου, κ.ά). Την 1η Νοεμβρίου 1971 διηύθυνε την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, σε έργα Στραβίνσκι, Μαρτινού και Μπετόβεν.

Εκεί λοιπόν στο 11ον Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού (20-22/9/1972) γνωρίστηκε με τον Κώστα Τουρνά (όταν οι Poll διαγωνίστηκαν με τις «Μολυβιές φωτογραφίες»), μια γνωριμία που θα επισφραγιστεί με τη συνεργασία τους στα «Απέραντα Χωράφια» [Polydor, 1973] και στα «Λευκά Φτερά» [Polydor, 1975].

Το 1967 υπήρξε συνιδρυτής της Σύγχρονης Σχολής Μουσικής, η οποία μετεξελίχθηκε υπό τη διεύθυνσή του στο Κεντρικό Ωδείο. Μαθητές του υπήρξαν, μεταξύ άλλων, οι συνθέτες Μπάμπης Κανάς και Αλέξανδρος Μούζας. Ο Κλάββας εφηύρε τον μουσικό κανόνα Dialton, στον οποίο είναι καταγραμμένη όλη η θεωρία της Μουσικής.

Διετέλεσε γενικός γραμματέας του Πανελληνίου Μουσικού Συλλόγου (1968) και εκπροσώπησε τους Έλληνες μουσικούς σε συνέδρια της Διεθνούς Ομοσπονδίας Μουσικών (FIM). Υπήρξε μέλος της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών (ΕΕΜ) και της Ελληνικής Μουσικής Εταιρείας (ΕΜΕ). Τη διετία 1994-1996 δίδαξε ως ειδικός επιστήμονας στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ο Κώστας Κλάββας πέθανε στην Αθήνα στις 16 Ιουλίου 2012.

﴾Στο τεύχος 36 (9-10/2009) του περιοδικού τής Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών μουσικής, Πολύτονον, ο Κώστας Κλάβας είχε δώσει μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στους Κωνσταντίνο Λυγνό και Χρήστο Μητσάκη. Αντιγράφω ένα μέρος των λόγων τού συνθέτη που έχει να κάνει με την παρουσία του στο τραγούδι και, κυρίως, στον κινηματογράφο.

«Το ’59 έγραψα το πρώτο μου τραγούδι το ‘Ένα γράμμα’ σε στίχους Γιώργου Οικονομίδη για το φεστιβάλ του τότε Ε.Ι.Ρ., το οποίο πήρε έπαινο. Μάλιστα ήταν εκεί ο Κώστας Γιαννίδης –ο γνωστός Γιάννης Κωνσταντινίδης– και ο Άκης Σμυρναίος, που θεώρησαν ότι ήμουνα σε θέση να κάνω την ενορχήστρωση του τραγουδιού μου. Όπως ίσως ξέρετε οι ενορχηστρώσεις συχνά γίνονταν από άλλους. Το ’63 ήταν που πήρα πρώτο βραβείο στη Θεσσαλονίκη και ένα χρόνο πριν, το ’62, άρχισε ο κινηματογράφος. Ξέρεις ποια ήταν η πρώτη ταινία μου; ‘Αγάπη Γραμμένη με Αίμα’, που γυρίστηκε στο φαράγγι της Σαμαριάς, κάτι που με ενέπνευσε πολύ. Είναι η μόνη μου κινηματογραφική δουλειά από την οποία έχω κάνει και σουίτα. Από τις περισσότερες άλλες δεν έχω καν κρατήσει το υλικό.

Στο χώρο του σινεμά μάλλον μπήκα μέσω των τραγουδιών, αλλά δεν θυμάμαι ακριβώς. Ήρθε ο Ντίμης Δαδήρας, που ήταν σκηνοθέτης και μου ζήτησε να γράψω τη μουσική. Δουλεύαμε στην ορχήστρα της ραδιοφωνίας, θα είχαν ακούσει και τα τραγούδια, που τότε ήταν όλα γνωστά… Μπορεί και να ήμουνα τυχερός. Ποιος ξέρει; Η αλήθεια είναι πως μου ήρθε κάπως ξαφνικά. Πάντως κινηματογράφο δεν έβλεπα. Δεν με ενδιαφέρει. Έχω να πάω κινηματογράφο τριάντα ή σαράντα χρόνια.

Η μουσική ολοκληρωνόταν μέσα σε δέκα μέρες. Και με τι συνθήκες! Μας φωνάζανε τελευταία στιγμή και βλέπαμε τις εικόνες στη μουβιόλα. ‘Σε δέκα μέρες πρεμιέρα στον τάδε κινηματογράφο’. Υπάρχουν περιπτώσεις που έφτιαξα μία μουσική για δύο ταινίες και ο σκηνοθέτης την χρησιμοποίησε σε άλλες τρεις ή τέσσερις. Μου έλεγε ‘φτιάξε τίτλους’, ή οτιδήποτε άλλο, και μετά τα χρησιμοποιούσε, χωρίς να με φωνάξει για να δούμε τι θα βάλουμε και που…(…)

Μας κουτσοπληρώνανε με τα χίλια ζόρια. Με τους μουσικούς είχα συνεχώς προβλήματα: ‘Παιδιά ελάτε. Γράφουμε’. ‘Και πότε θα πληρωθούμε;’. ‘Απόψε’, τους έλεγα. Και βέβαια δεν πληρωνόντουσαν… Τελικά μου κόλλησαν το παρατσούκλι ‘ο Απόψε’.

Όμως με όλα αυτά αποκτούσα εμπειρία και ταχύτητα. Όταν εξελίχθηκα και έφτασα σ’ ένα σημείο, σταμάτησαν να με ζητάνε. Είχαν ανακαλύψει κάτι κυρίες που με το ένα δάχτυλο στα άσπρα πλήκτρα γράφανε κάτι βαλσάκια και υποτίθεται γράφανε σε στυλ Νίνο Ρότα, άλλο βέβαια που ο Νίνο Ρότα έχει γράψει και κοντσέρτα… Αυτή είναι η γνωστή ελληνική κατάντια». ﴿

Γράφει ο ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ

Τραγούδια (Ενδεικτικά)

·                     Αν ποτέ διψάσεις

https://www.youtube.com/watch?v=wBuMr_xqhbI

Στίχοι, μουσική: Κώστας Κλάββας

Δυο ψυχές δροσάτες ρίζες
σ' ένα κόσμο μ' ερημιά
ξεχαστήκανε, χαθήκαν,
στο φεγγάρι `γίναν μιά,
πέταξαν με τα πουλιά.

( Ρεφραίν )
Αν ποτέ διψάσεις
και πικρό ψωμί χορτάσεις,
ποιός θα λυπηθεί;
Αν τον ήλιο νιώσεις
να σε κάψει κι αν ιδρώσεις,
ποιός θα σε νοιαστεί;
Κι αν χαρά γεμίσεις
κι από έρωτα ριγήσεις
σ' ακροθαλασσιά,
άνθισε λεμόνι,
τώρα σου δεν είσαι μόνη
κι ας φαντάζεις μιά.

Μες στη πυρωμένη άμμο
ένα κύμα, μια ραλιά,
πέντε δάχτυλα στολίζαν
με λουλούδι τα μαλλιά
κι άνθιζε μια λυγαριά.

(Ρεφραίν)
Αν ποτέ διψάσεις ...

·                     Κισσός ειν' η αγάπη μας

2 Ιουλίου 1961.... Κοσμικό κέντρο 'Αθηναία'... τρίτο φεστιβάλ τραγουδιού του Ε.Ι.Ρ. (Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας).
Ο Γιάννης Βογιατζής τραγουδά τον 'ΚΙΣΣΟ' σε μουσική Κώστα Κλάβα και στίχους Τάσου Μαστοράκη.
Το γεγονός οτι το τραγούδι αυτό έρχεται όγδοο, δείχνει τί υψηλού επιπέδου τραγούδια διαγωνίζοντο στα φεστιβάλ αυτά τα χρόνια. Το ίδιο συνέβαινε και με τα αντίστοιχα φεστιβάλ του εξωτερικού (San Remo, Eurovision κλπ).
Για την ιστορία, το πρώτο βραβείο σε αυτό το φεστιβάλ το πήρε ο Μίκης Θεοδωράκης (απαγωγή, Μαίρη Λίντα), το δεύτερο ο Μάνος Χατζιδάκις (κουρασμένο παλληκάρι, Νάνα Μούσχουρη), κατ το τρίτο ο Γιώργος Κουρουπός (ήλιε μου γιέ της χαραυγής, Γιάννης Βογιατζής, στίχοι Κώστας Παλιμετάκης).

https://www.youtube.com/watch?v=iXDF-BNA5ys

·                     Η Μορφονιά

Απ' την ταινία "Γκιουλινάρ"
Στα φωνητικά οι αδελφές Μπρόγερ !!!!!!

·                     Άσπρα πανιά

https://www.youtube.com/watch?v=9UDXW47BaMY

·                     Αν ξαναρθείς…

Mε τη Νινή Ζαχά

·                     Το ποτάμι

Μάννα μου εγώ τη πηγή
το σύννεφο πατέρα
και στο βουνό το πράσινο
γεννήθηκα μια μέρα

Κι όπως πηγαίνω τραγουδώ
τον ήλιο και τ’ αστέρια
και τα πλατάνια σαν με δουν
μου απλώνουνε τα χέρια

Και τραγουδώ και τραγουδώ
και τρέχω και μακραίνω
και στη γαλάζια θάλασσα
μ’ ένα φιλί πεθαίνω 

Κι όπως πηγαίνω τραγουδώ
τον ήλιο και τ’ αστέρια
και τα πλατάνια σαν με δουν
μου απλώνουνε τα χέρια

Και τραγουδώ και τραγουδώ
και τρέχω και μακραίνω
και στη γαλάζια θάλασσα
μ’ ένα φιλί πεθαίνω

·                     Τα καλοκαίρια

Στίχοι:  Κώστας Κλάββας

Μουσική:  Κώστας Κλάββας

Τα καλοκαίρια κοιτώ τ’ αστέρια
και τους χειμώνες, τις συννεφιές, 
ψάχνω για `σένα μες στα αιθέρια
και μες στου χρόνου τις εποχές.

Τα πουλιά που πετούν με κρατούν στ’ ανοιχτά τους φτερά, 
τη χαρά που ζητώ έχει βρει στην καρδιά σου φωλιά.

Και χρόνια τώρα κοιτώ τ’ αστέρια
κι όλο για `σένα θα τα ρωτώ.

Τα καλοκαίρια κοιτώ τ’ αστέρια
και τους χειμώνες, τις συννεφιές, 
ψάχνω για `σένα μες στα αιθέρια
και μες στου χρόνου τις εποχές.

Τα πουλιά που πετούν με κρατούν στ’ ανοιχτά τους φτερά, 
τη χαρά που ζητώ έχει βρει στην καρδιά σου φωλιά.

Και χρόνια τώρα κοιτώ τ’ αστέρια
κι όλο για `σένα θα τα ρωτώ.

Τα καλοκαίρια κοιτώ τ’ αστέρια
κι όλο για `σένα θα τα ρωτώ.

·                     Κάπου με ξέρεις

Στίχοι: Γιώργος Οικονομίδης
Μουσική: Κώστας Κλάββας

Κάπου με ξέρεις το λεν τα μάτια σου
μ’ αυτή τη φλύαρη τη γλώσσα της σιωπής
Κάπου με ξερεις κι αν με θυμήθηκες
μη μου το πεις
Κάπου με ξέρεις κι αν με λυπήθηκες
κι αν κλαιν τα μάτια μου εσύ μη κλαις
Ξεχνα πως με έχασες 
κι αν δε με ξέχασες
μη μου το λες

Μη μου θυμίζεις ποια είμαι ποια ήμουνα
κοντα στο τέλος ποιος θυμάται την αρχή
Μη μου θυμίζεις πως ζει το σωμα μου
πως ζει το σωμα μου χωρις ψυχή
Όσοι πεθαίνουν κάτι θυμίζουνε
σε κάποιους φίλους και σε κάποιους συγγενείς
Εγω ήμουν σύννεφο με πήρε ο άνεμος
και δε θυμάται αν ήμουνα ανθρωπος κανείς

Κάπου με ξέρεις το λεν τα μάτια σου
μ’ αυτή τη φλύαρη τη γλώσσα της σιωπής
Κάπου με ξερεις κι αν με θυμήθηκες
μη μου το πεις
Κάπου με ξέρεις κι αν με λυπήθηκες
κι αν κλαιν τα μάτια μου εσύ μη κλαις
Ξεχνα πως με έχασες 
κι αν δε με ξέχασες
μη μου το λες

Μοναδικός καλλιτέχνης και στη μαγειρική - ύψιστη εφαρμογή της σύνθεσης και της ενορχήστρωσης- δημιουργούσε γεύσεις και ατμόσφαιρες που άφησαν εποχή και μυθικές συντροφιές να τις αναπολούν…
Όλα αυτά βέβαια στο πανέμορφο κτήμα του στην Τραγάνα, εκεί όπου ουσιαστικά ζούσε μόνιμα τα τελευταία είκοσι χρόνια μαζί με την υποδειγματική στη φιλοξενία και την ανοιχτή καρδιά, σύντροφό του, Ελίζα.
Ο Κώστας Κλάββας εκτός από αληθινό «τέρας» μόρφωσης, υπήρξε επίσης ένας γίγαντας στα «λογοπαίγνια» και τα αυτοσχέδια παιχνίδια - με τους δικούς του βέβαια πάντα κανόνες - με τα οποία δεν σε άφηνε να βαρεθείς λεπτό! Παθιασμένος μάστορας (το πιο τακτοποιημένο υπόγειο με εργαλεία που έχω δει ποτέ), βαθύς γνώστης του κρασιού, ένας άνθρωπος που «το χέρι του έπιανε» που λέει ο λαός μας. Ένας Homo Universalis.
Φιλόζωος δε όσο δεν πάει, συχνά πυκνά τον θυμάμαι να προστατεύει τα φίδια που κυκλοφορούσαν στο κτήμα, προστατεύοντας έτσι την ισορροπία και το οικοσύστημα της Τραγάνας, του παντοτινού επίγειου παραδείσου του. Μπορεί να απεχθανόταν δε τις φωτογραφίες αλλά ήταν δημιουργός εικόνων που μπορούσαν να σε σημαδέψουν.
Σαν σε όνειρο, θυμάμαι, Ιούλιος του ’85 στην Τραγάνα να κοιμάμαι απογευματάκι και να τον ακούω να ποτίζει τα δέντρα του. Μαζί με τον ήχο

του νερού στο χώμα μουρμούριζε νότες και φράσεις και διαστήματα, πνιχτά μέσα στο στόμα (σήμα κατατεθέν του). Κάθε τόσο άκουγα που έκλεινε το νερό και πήγαινε μέσα στο πιάνο, όπου μια παρτιτούρα αληθινά μεγάλη τον περίμενε ανοιχτή… Και συμπλήρωνε νότες με το μολύβι. Μετά συνέχιζε να ποτίζει…
Όταν σηκώθηκα, δωδεκαετής τότε μαθητής του Ωδείου, τον ρώτησα «Κύριε Κώστα, τι κάνατε όλο το απόγευμα;
- Πότιζα και έγραφα ταυτόχρονα την celesta (πληκτροφόρο όργανο) για μία ενορχήστρωση της ορχήστρας της ΕΡΤ.
Έτσι ήταν σε όλη του τη ζωή, η μουσική βρισκόταν μέσα στο κεφάλι του και ξεπηδούσε αβίαστα. Μοναδικός!

Tου Κώστα Λειβαδά

Μουσική για ταινίες

·                      «Η κυρία του κυρίου» του Γιάννη Δαλιανίδη (1962)

·                     «Αυτό το κάτι άλλο!» του Γρηγόρη Γρηγορίου (1963)

·                     «Μικροί και μεγάλοι εν δράσει...» του Ορέστη Λάσκου (1963)

Μαίρη Αρώνη, Λάμπρος Κωνσταντάρας, Βασίλης Αυλωνίτης, Γιώργος Πάντζας, Βιβιέτα Τσιούνη, Βαγγέλης Σειληνός, Μπέτυ Μοσχονά, Σταύρος Παράβας, Ελένη Ανουσάκη, Μαρίκα Νέζερ, Νάσος Κεδράκας, Μαρία Ιωαννίδου, κα
Το σενάριο βασίστηκε στο θεατρικό έργο των Ασημάκη Γιαλαμά -- Κώστα Πρετεντέρη «Τα παιδιά μας οι Κέρβεροι».
Σενάριο: Γιώργος Λαζαρίδης
Σκηνοθεσία: Ορέστης Λάσκος
Φωτογραφία: Giovanni Varriano
Μουσική: Κώστας Κλάβας
Χορογραφίες: Βαγγέλης Σειληνός
Σόλο μπουζούκι: Γιώργος Ζαμπέτας

Στίχοι: Αλέξης Αλεξόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Τζένη Βάνου-Γιάννης Βογιατζής

Πέταξε ένα πουλί κι ήρθε και φώλιασε στην καρδιά
κι έφερε ένα φιλί απ' τη στεριά την αντικρινή
Πέταξαν δυο πουλιά κι ήρθαν και χτίσανε μια αγκαλιά
και μες στο δειλινό τραγούδι σκόρπισαν σιγανό

Κι άνοιξε η αγκαλιά, κι άνοιξ' η θάλασσα η γαλανή 
κι έσμιξ' η ακρογιαλιά με τη στεριά την αντικρινή 

Ρόδισε η ανατολή, ξύπνησ' η μέρα μες στην καρδιά
κι έφυγε το πουλί να φέρει μήνυμα και φιλί

Πέταξε το πουλί, πάει στη στεριά την αντικρινή

Κι άνοιξε η αγκαλιά... 
Ρόδισε η ανατολή...

Πέταξε το πουλί, πάει στη στεριά την αντικρινή

Ρόδισε η ανατολή...

Πέταξε το πουλί, πάει στη στεριά την αντικρινή


{φωτογραφιες απο την Αμοργο (Google)}

·                      «Ο Εμίρης κι ο κακομοίρης» του Ορέστη Λάσκου (1964)

      https://www.youtube.com/watch?v=vrVV-b7t0uA

      

Περίφημη ατάκα της Άννας Καλουτά για τον εμίρη σύζυγό της (Μ. Φωτόπουλο) στην κόρη της (Ε. Προκοπίου):
- Είχε έρθει στην Αθήνα ο πατέρας σου, νεαρό εμιράκι, λιμοκοντοράκι... με είδε στο καμπαρέ και πάρ'τον κάτω... ψαθί το εμιράκι... χα χα... όχι θα μου γλύτωνε... έτσι παντρευτήκαμε και κουβαληθήκαμε στην αραπιά...

  

Στίχοι: Αλέξης Αλεξόπουλος
Μουσική: Κώστας Κλάββας
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Βογιατζής

Έπεσε η βραδυά
φύγαν τα παιδιά
πάλι στο σεργιάνι πηγαίνει η Γκιουλινάρ
Και κρυφομιλά
στ' αγέρι του βουνού
Πεντόβολα στα χέρια παίζει τ'άστρα του ουρανού

Γκιουλινάρ, Γκιουλινάρ
σε κούπα κρυστελλένια
λουλούδι του μπαξέ
Γκιουλινάρ, Γκιουλινάρ
Δυο μάτια σαν την νύχτα
και σαν τον μενεξέ

·                     «Κόσμος και κοσμάκης» του Ορέστη Λάσκου (1964)

ΣΕΝΑΡΙΟ ΝΙΚΟΥ ΤΣΙΦΟΡΟΥ-ΠΟΛ. ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ ΚΑΙ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΤΟΥ ΟΡΕΣΤΗ ΛΑΣΚΟΥ.
ΠΑΖΟΥΝ.- ΝΙΚΟΣ ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ-ΜΑΡΙΚΑ ΚΡΕΒΑΤΑ-ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΙΩΝΑΚΗΣ-ΜΠΕΑΤΑ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ-ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΑΡΑΒΑΣ-ΑΝΔΡΕΑΣ ΝΤΟΥΖΟΣ-ΤΑΚΗΣ ΜΗΛΙΑΔΗΣ-ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΠΗΣ-ΜΙΡΕΛΑ ΤΣΑΡΟΥ-ΜΑΡΙΑ ΧΟΜΠΙΤΗ-ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΣΤΥΛΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ κα....

Γράφω στον ουρανό και τον παρακαλώ
να φέξει στο βουνό και κάτω στο γιαλό
Σφράγισα τη γραφή με τον αυγερινό
γράφω στον ουρανό να φέξει να σε βρει
Γράφω στον ουρανό και στέλνω γράμμα κι ένα φιλί
ένα φιλί γλυκό και της καρδιάς μου το μυστικό
Κι αν πάρεις το φιλί και την επιστολή
θα περιμένω ως το δειλινό
σημάδι πως το πρώτο αστέρι θα δω στον ουρανό.

Γράφω στον ουρανό και τον παρακαλώ
να ψάξει στο βουνό και κάτω στο γιαλό
Σφράγισα τη γραφή με τον αυγερινό
γράφω στον ουρανό να ψάξει να σε βρει

Γράφω στον ουρανό και στέλνω γράμμα κι ένα φιλί
ένα φιλί γλυκό και της καρδιάς μου το μυστικό
Κι αν πάρεις το φιλί και την επιστολή
θα περιμένω ως το δειλινό
σημάδι πως το πρώτο αστέρι θα δω στον ουρανό.

·                     «Οι φτωχοδιάβολοι» του Τζον Κρίστιαν (1964)

·                     «Αμφιβολίες» του Γρηγόρη Γρηγορίου (1964)

·                     «Και οι 14 ήσαν υπέροχοι» του Βαγγέλη Σειλινού (1966).

·                     «Το πρόσωπο της ημέρας» του Ορέστη Λάσκου (1965)

·                     «Να ζη κανείς ή να μη ζη;» του Ορέστη Λάσκου (1966)

·                     «Φουσκοθαλασσιές» του Ορέστη Λάσκου (1966)

Ηθογραφία βασισμένη στο έργο "Τ'αρραβωνιάσματα" του Δημήτρη Μπόγρη, γυρισμένη στην Άνδρο.

https://www.youtube.com/watch?v=6S2fhsFPhkw

·                     «Φίφης ο ακτύπητος» του Κώστα Λυχναρά (1966)

·                     «Κατηγορώ το κορμί μου» του Ερρίκου Ανδρέου (1969).

  

Η ορχήστρα του Κώστα Κλάββα, μάλλον στου «Μοστρού», περί το 1963-64. Από αριστερά: Κρύσταλ τραγούδι, Κώστας Κλάββας πιάνο, Σταύρος Αυγερινός τραγούδι, Θανάσης Αραπίδης άλτο σαξόφωνο (καθιστός), Κώστας (αγνώστου επωνύμου) μπάσο (στηρίζεται στο πιάνο), Τάκης Πασβάντης τρομπέτα, Μίμης Κλάββας ντραμς (πίσω από τον Πασβάντη), Κυριάκος Καπούκης τενόρο σαξόφωνο, ηλεκτρική κιθάρα (όρθιος, πίσω από τον Μίμη Κλάββα). Η φωτογραφία προέρχεται από το αρχείο του Τάκη Πασβάντη και μου παραχωρήθηκε από τον Νίκο Μητρογιαννόπουλο.

Έργα Συμφωνικής Μουσικής (Ενδεικτικά)

·                     Τρίπτυχο μιας καλοκαιρινής μέρας (για ορχήστρα, 1963)

·                     Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα (1968)

·                     Πολύμετρον (για ορχήστρα, 1975)

·                     Σονατίνα για βιολί και πιάνο (1976)

·                     Σουίτα Ι , για φλάουτο, κλαρινέτο, βιολί και τσέλο (1976)

·                     Κοντσέρτο πίκολο (για 4 σαξόφωνα και ορχήστρα εγχόρδων 1984)

·                     Θέμα και παραλλαγές για πιάνο και oρχήστρα (1987)

·                     Σουίτα αρχαιοελληνικών Χορών (για συγκρότημα πνευστών, 1988)

·                     Σκίτσα για ορχήστρα (1988)

·                     Μουσική για 10 πνευστά, πιάνο, κρουστά και έγχορδα (1989)

·                     2 Κομμάτια για πιάνο (σε θέματα του Μάνου Χατζιδάκι, 1990)

·                     Τροπάριο της Κασσιανης (για μικτή χορωδία και έγχορδα, 1992)

·                     Ρήσεις (για κουαρτέτο εγχόρδων, 1994)

·                     Ψαλμοί ΙΙ (για χορωδία, σύνολο πνευστών και αφηγητή, 1996)

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/